Osoby

Trwa wczytywanie

Krystyna Czarnecka

CZARNECKA Krystyna Janina, zamężna Wisz­niowska, także Wiśniowska (23 I 1917 Dęblin - 30 XI 1977 Szczecin), śpiewaczka, aktorka. Była córką Zygmunta i Janiny (lub Joanny) Cz., urzęd­ników. Jak sama podawała, po ukończeniu trzech klas szkoły handlowej, od 1936 uczyła się przez dwa lata śpiewu w Warszawie; przed II wojną świat. śpiewała we Lwowie. Od kwietnia 1945 występowała (nadal wg własnej relacji) jako so­listka w rozgłośni PR w Bydgoszczy i brała udział w koncertach estradowych; równocześnie kon­tynuowała studia wokalne pod kier. F. Krysie­wiczowej i uczyła się w Szkole Dram. przy T. Polskim w Bydgoszczy. W 1946 zdała eksterni­styczny egzamin aktorski. Początkowo używała na scenie nazwiska męża lub podwójnego, a od poł. 1. pięćdziesiątych występowała pod nazwiskiem Czarnecka. Zaangażowana w 1946 do T. Wojska Pol. w Łodzi, nie podjęła tam pracy ze względów rodzinnych i w sez. 1946/47 występowała w T. Polskim w Bydgoszczy. W sez. 1947/48 była so­listką pozn. T. Wielkiego; wtedy też rozpoczęła współpracę z ARTOS-em i do poł. 1. pięćdziesią­tych, lub dłużej, brała często udział w wyjazdach koncertowych. W sez. 1948/49 była solistką Opery we Wrocławiu, 1949/50 aktorką T. im. Bogusła­wskiego w Kaliszu, 1950/51-1957/58 ponownie so­listką Opery im. Moniuszki w Poznaniu, w 1958--60 aktorką T. im. Jaracza w Olsztynie, w sez. 1961/62 (od 1 VIII 1961) aktorką T. im. Osterwy w Gorzowie, a od sez. 1962/63 solistką i aktorką T. Muzycznego w Szczecinie, skąd w 1973 odeszła na emeryturę.
Miała głos sopranowy o rozległej skali, co pozwa­lało jej wykonywać także partie mezzosopranowe; śpiewała m.in.: Mercedes ("Carmen"), Ksenię i Szyn­karkę ("Borys Godunow"), Lolę ("Rycerskość wieśnia­cza"), Pousette ("Manon"), Miss Bentson ("Lakme"), Ger­trudę ("Jaś i Małgosia"). Jej role dram. to m.in.: Belina ("Chory z urojenia"), Orgonowa ("Damy i hu­zary"), Elwira ("Cyd"), Pani Baglione ("Huzarzy"). W operetkach wykonywała wiele ról charakterystycz­nych, wśród nich takie, jak: Nana ("Czarujący Giu­lio"), Praskowia ("Wesoła wdówka"), Hrabina de La­place ("Paganini"), Agricola ("Noc w Wenecji").
Bibl.: Almanach 1977/78; Kaszyński: Teatralia; Kaszyński: Teatr łódz.; Opera Wrocł. 1945-70; Nowowiejski: Pod zie­lonym Pegazem; Świtała; Trybuna Pom. 1946 nr 197; Akta (tu fot.), ZASP; Programy, IS PAN.
Ikon.: Fot. IS PAN. Firn.: Materiały - Archiwum TV Warszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji