Zofia Wołoszynowska
WOŁOSZYNOWSKA Zofia, z Kałusowskich, pseud. Kłosowska (25 VIII 1898 Zbrucz - 15 IV 1959 Białystok), aktorka. Była córką Franciszka i Anny K., pierwszą żoną poety Juliana W. Ukończyła gimn., potem zaczęła studiować ekonomię. Do zawodu aktorskiego przygotowywała się pod kier. S. Wysockiej. Od 1917 występowała pod nazwiskiem panieńskim (czasem pod pseud. Kłosowska) w Kijowie: w sez. 1917/18 w t. Studya, w 1918 w T. Polskim, w 1919 w Młodym T. Polskim. W tym czasie wyszła za Juliana W., z którym wkrótce się rozwiodła, ale w pracy scen. używała odtąd stale jego nazwiska. Po przyjeździe do kraju występowała w sez. 1921/22 w T. Miejskim w Lublinie, w 1923 w zespołach objazdowych, m.in. z S. Wysocką w T. Miejskim w Łodzi, w 1925 w warsz. T. Praskim, w 1926-28 w T. Miejskich we Lwowie, w 1930 dorywczo w T. Polskim w Warszawie. Następnie organizowała widowiska dla dzieci i przedstawienia amatorskie dla robotników. W 1932 w T. Popularnym reżyserowała sztukę "Tam od Odry". Podczas II wojny świat. mieszkała w Warszawie, po wojnie w Krakowie. W 1949 podjęła pracę aktorską w T. im. Węgierki w Białymstoku, gdzie występowała do końca życia. Grała m.in. takie role: Goplana ("Balladyna"), Honorka ("Kresowy rycerz Wesołek"), Hero ("Wiele hałasu o nic"), Pani Soerensen ("Niemcy"), Ciuciumkiewiczowa ("Dom otwarty").
Bibl.: Gaz. biał. 1959 nr 92; Życie bial. 1959 nr 93/94; Afisze i programy, IS PAN; Akta SPATiF nr 526.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
