Osoby

Trwa wczytywanie

Leszek Stępowski

STĘPOWSKI Leszek Leon (14 XII 1895 Kraków - 15 VIII 1975 Kraków), aktor, reżyser. Był synem Leona Stępowskiego (zob. t. 1) i Anny z Więcłowskich, mężem Barbary Stępowskiej. Ukończył szko­łę realną i Szkołę Dram. przy Instytucie Muz. w Krakowie. W 1913 został zaangażowany do T. im. Słowackiego; 20 IX 1913 wystąpił pierwszy raz w roli epizodycznej w przedstawieniu dla dzieci, a 8 X t.r. zagrał Księdza ("Sędziowie"). W teatrze tym do 1916 grał role drugoplanowe. W sez. 1916/17 był w T. Polskim w Łodzi. W sez. letnich wystę­pował w zespołach objazdowych D. Baranowskiego, m.in. w Krynicy (1914, 1915), Tarnowie (1916, 1917), Zakopanem (1916) oraz A. Olędzkiego w Kielcach (1916). Potem grał w T. Ludowym w Krakowie (sez. 1917/18), Polskim w Poznaniu (1918-21; tu zaczął grać role pierwszoplanowe), Polskim w Warszawie (1921-24), Bagatela w Krakowie (sez. 1924/25), T. Miejskich we Lwowie (sez. 1925/26), T. Miejskim w Bydgoszczy (1926-29; tu również reżyserował). Pracował także w Gdańsku, gdzie z amat. zespołem przygotował przedstawienia: "Uciekła mi przepióreczka" (zagrał Przełęckiego; kwiecień 1927) i "Złote runo" (kwiecień 1928). Od 1929 do 1937 należał do zespołu T. Miejskich we Lwowie, z krótką przerwą na występy w T. Melodram w Warszawie (1931). W 1937-38 występował w T. Narodowym w Warszawie, w sez. 1938/39 w T. Reduta. Okres okupacji niem. spędził w Warszawie; brał udział w konspiracyjnych przedstawieniach Szopki J. Strachockiego i w wieczorach poetyckich organizowa­nych przez M. Wiercińską. Po wojnie występował w T. Polskim w Poznaniu (1945-49), a nast. w Krakowie: w Miejskich T. Dramatycznych (1949-54), w Starym T. (1954-59) i T. im. Słowackiego (1959-70). Jubileusz pięćdziesięciolecia pracy artyst. obchodził 7 II 1962 w T. im. Słowackiego w roli Maksymiliana Moora ("Zbójcy"). Dobre warunki zewnętrzne - był przystojny i szczu­pły - pozwoliły mu zarówno długo grać amantów, jak i wcześnie objąć role osób dostojnych i poważ­nych. Ważniejsze role przedwojenne: Albin ("Śluby panieńskie"), Wicek ("Wicek i Wacek"), Franio Pszczółkowski ("Młody las"), Konrad ("Wyzwolenie"), Parys ("Piękna Helena"), Horacy ("Hamlet"), Adolf ("Dziady"), Pan Młody ("Wesele"), Prezes ("Wyzwolenie"), Sieciech ("Bolesław Śmiały"), Don Diego ("Cyd"); po wojnie: Przełęcki ("Uciekła mi przepióreczka"), Poeta ("Wese­le"), Harry Smith ("Zagadnienie rosyjskie"), Priam ("Woj­ny trojańskiej nie będzie"), Cecil ("Elżbieta, królowa Anglii"), Czartoryski ("Noc listopadowa"), Hrabia Fontana ("Namiestnik"). Reżyserował niewiele, gł. przed wojną, np. "Kredowe koło" (1928), "Pan Geldhab" (1928), "Łatwiej przejść wielbłądowi" (1929).
Bibl.: Almanach 1974/75; Ciesielski: Teatr pol. w Gdańsku; Danowicz: Ujarzmianie Melpomeny; Formanowicz; Hahn: Shakespeare w Polsce; Lorentowicz: T. Polski; Marczak-Oborski: Teatr czasu wojny; Osiński: Repertuar; Sto lat Starego Teatru; Stokowa: Wyspiański; Warnecki; Gaz. Kieł. 1916 nr 261; Gaz. Lwow. 1917 nr 22; Gaz. Łódz. 1917 nr 251; Afisze, IS PAN, MTWarszawa, Uniw. w Poznaniu; Akta (tu fot.), ZASP; Programy, IS PAN.
Ikon.: W. Bartoszewicz: Dwa portrety, rys., tusz, Szkicownik z lat 1947-1951 - Bibl. Raczyńskiego; J. Żebrowski: S. jako Wicehrabia Rene Du Saudier (Wielka polityka), rys., tusz, 1953 - MHKraków; J. Umińska: S. jako Cecil (Elżbieta, królowa Anglii), rys., repr. Teatr 1963 nr 4; Fot. - Arch. Dok. Mech., MTWarszawa.
Film.: 1938 - Królowa przedmieścia (f.); 1939 - Geniusz sceny (d.).
Nagrania: Role - Red. Dok. Inf. PR.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

4 zdjęcia w zbiorach :+

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji