Osoby

Trwa wczytywanie

Natalia Morozowicz-Truskowska

MOROZOWICZOWA Natalia, z Truskowskich (14 III 1879 Warszawa - 8 IX 1964 Skolimów), aktorka. Była córką Ignacego Truskowskiego i Natalii z Dobrzelewskich, żoną -> Henryka M., matką -> Stefana M. i aktora Tadeusza M. Uczęszczała na pensję w War­szawie, równocześnie brała lekcje prywatne u J. Ko­tarbińskiego. W 1892-93 należała do corps de ballet WTR. W 1893-95 występowała jako aktorka pod nazwiskiem panieńskim w t. krak., w 1895-97 w Lubli­nie w zespole F. Felińskiego, w 1897-98 w Sosnowcu u Cz. Janowskiego. W 1899 wyszła za mąż za aktora Henryka Morozowicza i występowała w 1899-1903 w jego zespole w Lublinie, zaś w 1905 w Kaliszu. W 1906 owdowiała; wtedy zaczęła na scenie używać nazwiska Morozowiczowa. W 1906-14 występowała w T. Polskim w Łodzi, w okresie I wojny świat. w T. Polskim w Kijowie. W 1918 wróciła do kraju i została zaangażowana do objazdowego zespołu L. Dybizbańskiego, który działał w Wielkopolsce i na Pomorzu, a w 1920 osiadł na stałe w Bydgoszczy. Na scenie bydgoskiej M. występowała do 1939. W okresie II wojny świat. mieszkała w Warszawie; w 1941-42 grała w jawnym T. Komedia. Po powstaniu warsz. spędziła dwa miesiące w Wieliczce, w 1945 wróciła do Bydgosz­czy i występowała tutaj do 1959. W Bydgoszczy obcho­dziła jubileusz dwudziestopięciolecia pracy - 9 III 1922 w roli Pani de Trevillac ("Ładna historia"), trzydziestole­cia - 31 III 1927 w roli tyt. w "Złotej cioci", pięćdzie­sięciolecia - 16 V 1946 znów w roli Pani de Trevillac, sześćdziesięciolecia - 1 XII 1954 w roli Sędziny Bydgowskiej ("Majątek albo imię"), sześćdziesięciopięciolecia - 27 IX 1959 we fragmentach ról (zarazem ostatni jej występ na scenie). W październiku 1959 zamieszkała w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Była członkiem zasłużonym SPATiF. Grała role naiwnych, amantki, role charakterystyczne, występowała w operetkach. A. Grzymała-Siedlecki pi­sał, że w jej aktorstwie "podziwia się przede wszystkim skalę - i [...] wigor talentu. Ofensywny charakter bra­nia się do roli, frontowy atak na wszystkie jej trudnoś­ci". Ważniejsze role: Klara, Aniela i Pani Dobrójska ("Śluby panieńskie"), Dyndalska ("Damy i huzary"), Jowialska ("Pan Jowialski"), Mela i Dulska ("Moralność pani Dulskiej"), Tykalska ("Pan Damazy"), Helenka i Ciaputkiewiczowa ("Grube ryby"), Katarzyna ("Spadko­bierca"), Gospodyni ("Wesele"), Skierka, Alina i Wdowa ("Balladyna"), Joas i Jewdocha ("Sędziowie").
Bibl.: Almanach 1964/65; Almanach t. bydg. s. 79-80; J. Podgóreczny: Niepospolici ludzie Kujaw i Pomorza, Bydgoszcz 1967; Arkona 1945/46 nr 8 (Cz. Strzelecki); Gaz. pom. 1954 nr 258 (il.), 281-287 (wspomnienia N.M.), 1958 nr 266 (il.), 1959 nr 230 (il.), 232, 1964 nr 215 (il.); Ilustr. Kur. pol. 1946 nr 130, 1954 nr 257, 1964 nr 214 (il.); Kur. warsz. 1927 nr 89, 104; Pomorze 1959 nr 19; Prz. teatr, i film. 1924 nr 5 (il.); Teatr 1954 nr 23 (il.), 1959 nr 19 (il.), 1965 nr 19; Trybuna pom. 1947 nr 231; Ziemia pom. 1946 nr 118, 133; Akta SPATiF, Ministerstwa Kultury i Sztuki, T. Polskiego w Bydgoszczy; Programy, IS PAN (m.in. w programie jubileuszu w 1954 wspomnienie A. Grzymały-Siedleckiego).
Ikon.: J. Makowski: Portret, sangwina, repr. Gaz. pom. 1954 nr 285; Fot. pryw. i w rolach - Aren. m. Krakowa i woj. krak., IS PAN, zb. Z. Koczanowicza, Warszawa.
Film.: 1959 - Po obu stronach rampy (film amatorski).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji