Osoby

Barbara Kilkowska, z domu Kromczyńska (25 V 1921 Poznań - 28 V 1986 Warszawa), aktorka, reżyser. Studiowała na wydz. prawa Uniwersytetu im. Mickiewicza w Poznaniu (1945) oraz reżyserskim PWST w Łodzi, potem w Warszawie (1948-51). Eksternistyczny egzamin reżyserski zdała 26 XI 62. Podczas studiów w sez. 1948/49 brała udział w przedstawieniach szkolnych pod kier. Leona Schillera jako Druhna ("Gody weselne") na scenie T. Melodram w Łodzi, a w sez. 1949/50 w przedstawieniach T. Polskiego w Warszawie. W tym samym sez. współpracowała jako asystentka reżysera z T. Narodowym (podczas prób "Krakowiaków i Górali" Bogusławskiego w reż. Leona Schillera - prem. 30 IV 50, obszerną publikację nt. tej inscenizacji zamieściła w Pamiętniku Teatralnym 1955 z. 3-4), w sez. 1950/51 z Operą Warszawską ("Hrabina" Moniuszki w reż. Schillera), w l. 1951-53 z T. Nowym w Warszawie (przy "Śnie nocy letniej" Shakespeare'a, "Cyruliku sewilskim" Beaumarchais), w sez. 1954/55 z Operetką Warszawską ("Noc w Wenecji" Straussa). Samodzielnie reżyserowała głównie w t. dramatycznych, a sporadycznie w muzycznych, m. in. w T. Ziemi Rzeszowskiej (1954), T. im. Jaracza w Łodzi, Operetce Warszawskiej (1955), T. Syrena w Warszawie (sez. 1956/57), T. im. Jaracza w Olsztynie, T. Powszechnym w Warszawie, T. im. Mickiewicza w Częstochowie (1958, sez. 1958/59, 1959/60), w Operetce Śląskiej w Gliwicach (1958), T. Ziemi Mazowieckiej w Warszawie (1960, 1962), T. Dramatycznych w Poznaniu (1961), T. Klasycznym w Warszawie (1963), T. im. Węgierki w Białymstoku (1964), T. im. Jaracza w Olsztynie (1964), T. Wybrzeże w Gdańsku (1964-66), w t. warsz.: Syrena (1966, 67), Komedia (1967), Ziemi Mazowieckiej (1967, 1970), Klasycznym (1969), Rozmaitości (1974), w Operetce Wrocławskiej (1975), T. im. Jaracza w Łodzi (1979). Przykłady prac: "Życie paryskie" Offenbacha, "Osobliwe zdarzenie" i "Sprytna wdówka" Goldoniego, "Romeo i Julia" Shakespeare'a, "Obrona Ksantypy" Morstina, "Proces w Salem" Millera, "Pan Damazy" Blizińskiego, "Jadzia wdowa" Ruszkowskiego, "Zielony gil" de Moliny, "Grzegorz Dyndała" Moliere'a. Współpracowała też z T. Rozrywki TV (1972-74), ostatnio z PAGARTem.

Źródło: Almanach sceny polskiej 1985/86. Tom XXVII. Wydawnictwo Naukowe PWN - Warszawa 1993.