Władysław Godik
GODIK Władysław (1 IV 1892 Warszawa - 18 XII 1952 Warszawa), aktor. Po ukończeniu szkoły średniej w Warszawie zaczął w 1911 studiować weterynarię. Ze względów politycznych musiał jednak jeszcze w tym samym roku wyjechać do Rosji, gdzie zaczął zarabiać występami w cyrku w Charkowie. Następnie grał w operetce kijowskiej. W 1915-18 występował w t. rewiowym w Wiedniu zyskując sławę niezrównanego konferansjera. W 1918 wrócił do Polski. W 1920-28 występował w t. "Habima", 1929-32 w Ameryce, od 1933 do 1939 grał w t. żyd. w Polsce. Po wybuchu II wojny świat. występował przez dwa lata w t. żyd. w Białymstoku, a od 1941 w Moskwie. W 1942 wstąpił do Armii Czerwonej. Ranny w czasie walki, po powrocie do zdrowia występował najpierw w Moskwie, m.in. w T. Miniatur, a od 1944 w T. I Armii Wojska Polskiego. Po wojnie pracował w T. Wojska Polskiego w Łodzi, a od stycznia 1946 do końca życia w T. Polskim w Warszawie. Grał m.in. następujące role: Pagatowicza ("Grube ryby"), Czugunowa ("Wilki i owce"), Lewszyna ("Wrogowie"), Bitkowa ("Ostatnie dni"), Józefa Kovacsa ("Sprawa Pawła Eszteraga"). 13 IX 1952 obchodził jubileusz czterdziestolecia pracy artystycznej. Popularność zdobył także powojenną rolą filmową Libermana w "Ulicy granicznej".
Bibl.: Banaszkiewicz, Witczak; Jewsiewicki: Materiały; Kaszyński: Teatr łódz.; Marczak-Oborski: Teatr czasu wojny; S. Mrozińska: Karabin i maska, Łódź 1964; Teatr 1952 nr 18, 1953 nr 2 (il.), 20 (il.); Film 1953 nr 2.
Ikon.: Fot. w rolach - MTWarszawa.
Film.: 1948 - Ulica Graniczna.
Nagrania: Fragment roli (Lilla Weneda - Arch. Dok. Mechanicznej.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
