Osoby

Trwa wczytywanie

Stefan Wroncki

WRONCKI, Wrącki, Stefan, właśc. S. Majkowski (8 VI 1899 Kijów - 15 VII 1973 Warszawa), aktor, reżyser. Był synem Albina Majkowskiego i Kazimiery z Malinowskich. Działalność scen. roz­począł (pod nazwiskiem Majkowski) w 1919 w Młodym T. Polskim w Kijowie pod kier. S. Wy­sockiej; grał m.in. role Reżysera ("Wyzwolenie"), Urlopnika ("Sędziowie"). Po powrocie do Polski wystę­pował w sez. 1921/22 w Warszawie w T. Drama­tycznym i T. im. Bogusławskiego, w 1922 w ze­społach objazdowych, m.in. z K. Junoszą-Stępowskim, używając pseud. Wrącki (zmienionego ok. 1928 na Wroncki). W sez. 1922/23 występował ponownie w T. im. Bogusławskiego w Warszawie, w 1924 w T. Letnim, w 1925/26 w T. im. Fredry, w lecie 1926 w T. Niezależnym oraz w objazdach, m.in. w Płocku. W sez. 1926/27 grał w T. Polskim w Katowicach, 1927/28 w t. w Grudziądzu (tam zaczął próbować sił jako reżyser), 1928/29 w T. Małym we Lwowie. W 1929-34 należał do zespołu warsz. T. Miejskich, a 1934-36 do zespołu TKKT. W 1933-36 studiował na Wydz. Reżyserskim PIST-u; jako pracę dyplomową wystawił w ramach War­sztatu Teatr. "Walc barona Molskiego". W sez. 1936/37 występował w T. Nowym w Poznaniu. W 1937-39 grał i reżyserował w T. Miejskich w Łodzi. Z tym zespołem był w 1938 na występach w Gdańsku. Podczas II wojny świat. przebywał w Warszawie i pracował w kuchni koleżeńskiej ZASP-u, a nast. był więźniem obozu koncentracyjnego w Stutthof, gdzie próbował organizować występy artyst. dla więźniów. W 1945-48 był aktorem i reżyserem Miejskich T. Dramatycznych w Warszawie. W sez. 1948/49 występował w T. Wybrzeże w Gdańsku. Od 1950 grał w T. Domu Wojska Pol. w Warszawie (od 1957 pn. T. Dramatyczny m.st. Warszawy); w 1969 przeszedł na emeryturę, ale nadal występował w tym teatrze, a 8 VII 1970 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy grając rolę Lokaja ("Śnieg") w Sali Prób T. Dramatycznego. Pisał (pod nazwi­skiem Majkowski) utwory dram., m.in. "Porachunki osobiste" (1947). Niski, drobnej budowy, pocz. grał takie role, jak: Filon ("Balladyna"), Maciuś ("Zaczarowane koło"), Zbyszko ("Moralność pani Dulskiej"). Wcześnie za­czął grać charakterystyczne role ludzi starszych, jak np. Doktor ("Dziady"), Ojciec ("Wyzwolenie"). Często też występował w repertuarze bulwarowym, np. w roli Boba Benneta ("Cały dzień bez kłamstwa"). Po wojnie grał m.in. takie role, jak: Stańczyk ("Wesele"), Major Grimes ("Trasa"), Marko ("Płatonow"), Książę Tugouchowski ("Mądremu biada") i bywał chwalony za grę w epizodach. Przed wojną reżyserował w Łodzi m.in. "Wielkiego człowieka do małych inte­resów" (1937), "Burmistrza Stylmondu" (1939). W pierwszym dziesięcioleciu po II wojnie świat. sporo reżyserował zarówno w Warszawie, jak i na pro­wincji (często gościnnie). Wystawiał m.in. takie sztuki, jak: "Trasa" (1947, Warszawa), "Seans" (1948, Kielce), "Przyjaciel nadejdzie wieczorem" (1949, Bia­łystok), "Śluby panieńskie" (1950, Szczecin), "Mar­cowy kawaler" (1951, Warszawa), "Zwykły człowiek" (1955, Kalisz), "Żołnierz i bohater" (1955, Zielona Góra).
Bibl.: Almanach 1972/73; Bibliografia dramatu; Misiorny: Teatry Ziem Zachodnich; Nawrat: Repertuar; Szczepko­wska: 20 lat t. na Wybrzeżu; T. Dramatyczny w Warszawie (il.); T. przy ul. Cegielnianej; Kron. Warsz. 1971 nr 2 (S. Marczak-Oborski); Pam. Teatr. 1963 z. 1-4 s. 316, 1972 z. 1 s. 85, 86, 89-90; Scena i Widownia Warsz. 1948 nr 5 (il.); Akta, ZASP; Akta, T. Dramatyczny War­szawa; Programy, IS PAN.
Ikon.: Fot. - Arch. Dok. Mech., IS PAN, MTWarszawa.
Film.: 1963 - Milczenie (f.); Materiały film. z 1969, Arch.WFD.
Nagrania: Role - Red. Dok. Inf. PR.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

99 zdjęć w zbiorach :+

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji