Paweł Podgórski
PODGÓRSKI Paweł Waldemar (10 VIII 1935 Wrona k. Płońska - 1 XI 1978 Warszawa), lalkarz, aktor. Pochodził z rodziny chłopskiej; był synem Stanisława i Natalii P., mężem Elżbiety z Minakowskich (miała uprawnienia lalkarskie, lecz nigdy nie występowała na scenie). W 1949 rozpoczął w Warszawie naukę w szkole średniej. W 1954 zdał maturę w lic. ogólnokształcącym dla pracujących w Nowej Hucie. Od 15 III 1955 do kwietnia 1959 wstępował w Objazdowym T. Lalek Koziołeczek w Warszawie. Od 1 IV 1959 należał do zespołu technicznego T. Lalek Guliwer w Warszawie, od 1 VII 1959 był w artyst. zespole pomocniczym Guliwera, od 15 VIII 1960 do końca sez. 1961/62 pracował na etacie aktorskim. Egzamin eksternistyczny zdał w Krakowie (30 IX 1961), uzyskując uprawnienia aktora-lalkarza. Od 13 XII 1962 do 31 VIII 1965 występował ponownie w Guliwerze. W sez. 1965/66 grał w T. Lalek Baj w Warszawie. Latem 1966 występował w różnych miastach Polski z programem opartym na pieśniach żydowskich pt. "Rodzynki z migdałami", przygotowanym wspólnie z M. Szałackim na zlecenie Zarządu Głównego Tow. Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce. Od 1 XII 1966 do końca sez. 1967/68 należał jeszcze raz do zespołu Guliwera (kilkakrotnie rozwiązywano z P. umowy o pracę, także w trakcie sez., gdyż nadużywał alkoholu). Od 21 XI 1968 do 3 V 1972 był modelatorem w T. Żydowskim w Warszawie, gdzie ponadto statystował (statystował także w poprzednich latach w innych t. warsz., m.in. w T. Klasycznym, T. Ateneum) oraz grał małe role, np. Lejzora Wolfa ("Skandal w Głupowie"). Następnie związał się ze Spółdzielnią "Plastyka" jako wytwórca artyst. przedmiotów użytkowych. W 1965-75 współkierował katolicką sceną poetycką (Grupa Znak), występującą w różnych miastach Polski w kościołach i zgromadzeniach zakonnych, w skład której wchodzili aktorzy scen warsz.; był autorem scenariuszy, aktorem i scenografem. Ważniejsze role w t. lalek: Pankracy ("Tajemnicza szuflada"), Rybak ("Nowe przygody Koziołka Matołka"), Generał i Zbój ("Królewskie skarby"), Ojciec Carlo ("Złoty kluczyk"), Dworzanin ("Kichuś Majsterklepka").
Bibl.: Almanach 1978/79; W kręgu "Baja"; Afisze i programy, IS PAN; Akta, T. Lalek Baj, T. Lalek Guliwer i T. Żydowski Warszawa; Akta (tu fot.), ZASP.
Źródło: Słownik Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
