Zdzisław Rychter
RYCHTER BENE - Aktor, dziennikarz-reporter, literat, grafik.
Na imię ma naprawdę Zdzisław - i bardzo niekonwencjonalny życiorys, trochę w stylu Jacka Londona, trochę w stylu Maksyma Gorkiego. Urodził się 7 września 1953 w Poznaniu. W wieku siedmiu DNI rodzice przeprowadzili go do Warszawy, z której wyniósł się na mazowiecką wieś w wieku lat pięćdziesięciu.
Dość wcześnie pieprznął nauki w państwowych szkołach i rozpoczął studia na "Uniwersytecie Życia".
Przez pewien czas utrzymywał się ze sprzedaży własnych obrazów na Starym Mieście w Warszawie.
W 1973 rozpoczął pracę w Teatrze Ludowym (później Teatr Nowy, obecnie market spożywczy) w Warszawie jako maszynista sceny. Tutaj zaczął uczyć się teatru od środka. Monotonia odtwarzanych przedstawień wynosi go do zakładu kamieniarskiego na Powązkach.(codziennie inny pogrzeb), gdzie zaprzyjaźnia się z Janem Himilsbachem. Kolejne "semestry" zalicza jako śmieciarz w fabryce "Tewa" na Służewcu, jako kopacz w MPRD, robotnik magazynu w drukarni kolejowej, betoniarz-zbrojarz na budowie Dworca Centralnego w Warszawie (za co bardzo przeprasza) i pracownik kostnicy-myjący zwłoki w jednym z warszawskich szpitali. Następnie angażuje się do lalkowego teatru "Guliwer", stamtąd trafia do objazdowego cyrku gdzie zrządzeniem przypadku czy losu zetknął się ze znanym reżyserem Markiem Piwowskim, szukającym akurat odtwórcy głównej roli do filmu "Przepraszam, czy tu biją?". Sukces roli "Belusa" ułatwia mu angaż w knajpie "Pod dwójką" na Placu Unii Lubelskiej gdzie z obieraka i zmywacza awansuje na kierownika zaplecza. .A w okresie transformacji ustrojowej /1989-90/ zostaje szefem kuchni eleganckiej restauracji "Belwederska". Powoli przychodzą propozycje z filmów gdzie Rychter w odtwarzanych postaciach czerpie z bogatego już doświadczenia na "Uniwersytecie Życia". Do dziś zagrał w ponad 300 filmach kinowych i telewizyjnych.
Ważniejsze z nich: Karate po polsku, Krzyk, Krótki film o zabijaniu,(Dekalog), Mokry szmal, Piłkarski poker, Szczur, W labiryncie, Alternatywy 4, Zmiennicy, Złotopolscy, Czterdziestolatek, Dom, Klan, Pensjonat pod Różą, M jak miłość, Kryminalni, Na wspólnej itd.
Równocześnie niemal z podjęciem pracy w filmie zaczyna Rychter próbować sił także w literaturze. Współpracuje z redakcjami "ITD.", "Argumenty", "Przegląd Tygodniowy", gdzie publikuje swoje reportaże literackie za które otrzymuje nagrody w ogólnopolskich konkursach /1977 i 1979/ W 1980 otrzymuje liczącą się nagrodę Koła Młodych przy Związku Literatów Polskich za opowiadanie: "Bo ja wszystkich kocham".
W 1998 otrzymuje złoty medal za wiersz w światowym konkursie upamiętniającym 18 rocznicę pontyfikatu Jana Pawła II.
W latach 1996-97 , w Europejskim Magazynie Filmowym "CINEMA" ma autorską stronę "Przepraszam, czy tu kręcą?" gdzie publikuje felietony filmowe. Zamieszcza też grafiki satyryczne w tygodniku "Nie", a w Szwecji podczas krótkich pobytów sprzedaje własne grafiki /głównie portrety koni/.
Jest założycielem i właścicielem Paraagencji Castingowej: "Stowarzyszenie Niekonwencjonalnych Postaci Filmowych "GĘBA im. Jana Himilsbacha" oraz stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki.
W 1980 roku, w stanie wojennym wraz z Jonaszem Koftą pisze sztukę teatralną "Kompot" wystawianą z wielkim sukcesem w Polsce i za granicą. Na jej bazie powstaje musical pod tym samym tytułem, ostatnio grany w 2006 roku na deskach Elbląga, Koszalina i Gdyni. "Kompot" jest pierwszą próbą dramaturgiczną utalentowanego aktora i autora.. Tematem jego obserwacji - i jako reportera, i jako autora form narracyjnych - jest życie ludzi z marginesu społecznego, los jednostek wytrąconych z normalnego toku egzystencji, wchodzących w kolizję z prawem, niepogodzonych z innymi, ze światem, a przede wszystkim z sobą. Obok reportaży i opowiadań ogłasza jeszcze Rychter wiersze. Całkiem inne niż jego proza, dalekie od brutalności - liryczne.
Obecnie mieszka na wsi z mniejszymi braćmi (Konik, kozy, kury, gęsi, psy, koty) śród łąk i lasów, jak mówi blisko Pana Boga gdzie wena sama się sieje Obecnie pracuje nad sztuką teatralną o alkoholikach.
Dla swoich prac literackich Rychter przybrał pseudonim "Bene", role filmowe sygnuje imieniem rzeczywistym.
Według biogramu Bene Rychtera zamieszczonego w IV edycji, "Kto jest kim w Polsce" z 2001 r.
