Dariusz Kosiński napisał kolejną znakomitą książkę. A właściwie nie tylko napisał, lecz również skomponował. Dzieło "Grotowski. Przewodnik" to świadectwo nowoczesnego pojmowania sztuki edytorskiej. Składa się z serii różnorodnych narracji, konstruowanych za pomocą odmiennych technik i strategii. Bogata ikonografia pełni często rolę równorzędną do słowa. Tekst główny drukowany jest trzema kolorami czcionki - czarną, czerwoną i białą - na stronach białych, szarych i czerwonych. Szare strony zawierają refleksje osobiste Kosińskiego. We wstępie autor przybliża genezę książki, składając jednocześnie piękny hołd nieodżałowanemu Tadeuszowi Burzyńskiemu. W rozdziale ostatnim, "U progu (grudzień 2008)", Kosiński mierzy się z dziedzictwem Grotowskiego, przywołując dokonania jego dwóch najwybitniejszych współpracowników, Eugenia Barby i Włodzimierza Staniewskiego. Ów osobisty ton na szarych kartach książki nie razi, stanowi bowiem imm