Józef - bohater i narrator opowiadań Brunona Schulza - z wolna powołuje do życia w przestrzeni sceny świat "Sklepów cynamonowych" i "Sanatorium pod Klepsydrą". Świat ten stopniowo staje się coraz bogatszy, zaludniony kolejnymi postaciami. Ten demiurgiczny gest w teatrze zawsze będzie ułomny, bo rzeczywistości wykreowanej przez Schulza nie da się w pełni przenieść na sceniczne deski. Cała jego niezwykłość ukryta w słowie na zawsze już tam pozostanie, dlatego spektakl z niego wyprowadzony zawsze będzie tego słowa niedoskonałym odbiciem, "trzynastym, fałszywym miesiącem". "Noc wielkiego sezonu" pokazuje jednak, że nawet w teatralnym "ułamku zwierciadła" można ocalić Schulzowski Autentyk. Krzysztof Babicki jako autor adaptacji przyjął perspektywę, którą sam Schulz sformułował w eseju "Mityzacja rzeczywistości": "Obraz jest pochodną słowa pierwotnego, słowa, które jeszcze nie było znakiem, ale mitem, historią, sensem". Dzięki temu uniknął tw