W dramacie Mereżkowskiego "Car Paweł I" występują osoby dobrze nam znane. Nie tylko z podręczników historii, głównie z literatury. Zanim bowiem Dmitrij Siergiejewicz Mereżkowski napisał sztukę o krótkim a niechlubnym panowaniu i haniebnej śmierci rosyjskiego cara, uwiecznili go nasi romantyczni wieszczowie. Najpierw Mickiewicz w III części "Dziadów". Gdy będę na zaludnieniu, Pojmę córeczkę Tatara; Może w moim pokoleniu Zrodzi się Palen dla cara. Gdy w kolonijach osiędę. Ogród zorzę, grzędy skopię A na nich co rok siać będę Same lny, same konopie. Z konopi ktoś zrobi nici - Srebrem obwita nić szara Może kiedyś się poszczyci Że będzie szarfą dla cara. To fragment pieśni Feliksa Kołakowskiego. Hrabia Piotr Pahlen stał na czele spisku przeciwko Pawłowi I. Cara uduszono szarfą. Potem Słowacki w "Kordianie" przywołuje ową zbrodnię w wielkiej scenie cara Mikołaja z Konstantym: Znałem was dobrze, katów bezczestnych i du