23 lutego 1958 odbyła się w Teatrze Narodowym w Warszawie premiera "{#re#29187}Wyzwolenia{/#}" Wyspiańskiego w reżyserii {#os#15588}Wilama Horzycy{/#} i scenografii {#os#15267}Władysława Daszewskiego{/#}. Marta Fik: "Horzyca pokazał "Wyzwolenie" jako dramat prawie mistyczny i walkę toczoną o duszę narodu, oczyszczony z kwestii o charakterze politycznym. Jego Konrad był Konradem z "Dziadów" a nie - jak u Dąbrowskiego - rówieśnikiem młodej widowni [w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie]. Zachowano wierność miejscowej akcji - z piękną scenografią katedry Wawelskiej Przedstawienie przyjęto z szacunkiem, uznając za nazbyt "akademickie i nieprzejrzyste". - "Odnosi się wrażenie, że Horzycy wcale nie zależało, aby wszystko było jasne. Może właśnie w pewnej niejasności dopatrywał się piękna" - pisał Csató w "Teatrze".