Operetka według Witolda Gombrowicza jest z pewnością kolejną znaczącą premierą Teatru STU. Znaczącą w tym sensie, że Krzysztof Jasiński wprowadza nią swój zespół na nowe tereny poszukiwań teatralnych, stawiając mu nowe zadania. Operetka jest dla Teatru STU - w jego obecnym kształcie - pierwszą w gruncie rzeczy próbą zmierzenia się z inscenizacją już istniejącej dramaturgii: dotychczasowe premiery pod namiotem - Pacjenci, Szalona lokomotywa, i wcześniejsze - Exodus, Sennik polski, Spadanie - to wszystko były spektakle na podstawie specjalnie pisanych scenariuszy, będących na ogół montażami różnych tekstów. Tak więc inscenizacja wiązała się tu z kształtowaniem tworzywa literackiego, posuniętym znacznie dalej niż to jest możliwe w przypadku scenicznej adaptacji konkretnego dramatu. Jasiński umiał przełożyć na język teatru zarówno powieść (Pacjenci według Mistrza i Małgorzaty), jak i - powiedzmy - artykuły prasowe czy wywiady (Spadanie