Świat dziecka jest prosty, jednoznaczny, dobry i piękne. Świat dorosłych jest zagmatwany, wewnętrznie sprzeczny, pełen wad i przywar. Dla dorosłych świat dziecięcy jest naiwny, pojmują oni jako odrzucenie naiwności i idealizmu. Na antynomii tych dwóch światów oparta jest dramaturgia "Małego Księcia". W opolskiej inscenizacji jest to opowieść o dojrzewaniu. Uosobieniem świata dziecka w przedstawieniu jest Mały Książę. Świat dorosłych reprezentuje Pilot, nie tylko poprzez proste przeciwstawienie chłopcu mężczyzny, ale też jako symboliczny Dorosły. Wcielając się w postacie, które w swej kosmicznej wędrówce spotkał Mały Książę - Próżnego, Króla, Pijaka, Bankiera - uosabia sumę ludzkich przypadłości. Istotą konfliktu obu światów nie jest negowanie wartości dziecka przez dorosłego, ale postrzeganie ich jako naiwno-idealistycznej choroby, która z wiekiem mija. W przedstawieniu wartości tych światów nieustannie są zderzane, podlegają