PO RAZ trzeci zobaczyliśmy we Wrocławiu na scenie dramat Gombrowicza. Dwa razy okazjonalnie, na festiwalach polskich sztuk współczesnych. Teraz "Ślub" został zrealizowany w Teatrze Polskim. Była to premiera zamykająca pierwsze trzydziestolecie tej sceny. Odbyła się dokładnie w rocznicę "Ślubów panieńskich", którymi 6 stycznia 1946 zainaugurowano pierwszy sezon teatralny po wyzwoleniu. Miedzy oboma "ślubami" - cała epoka. Myślę nie tylko o zmianie warunków, o licznych wydarzeniach, które dzielą te fakty; to zbyt oczywiste, by po raz któryś przypominać. Myślę, dosłownie, o innej epoce, nie w Teatrze Polskim, nie we Wrocławiu, nawet nie w Polsce tylko na świecie. Gombrowicz przybył do nas - późno trochę, ale nie za późno - ze świata właśnie. Pamiętając, że jest nam rodakiem, odbieramy w nim jednak pisarza ponadnarodowego. Nieważne, że bohaterowie "Ślubu" noszą polskie imiona, a Henryk zda się śnić jakąś polską karczmę. Cały utwór je