W dramatach Szekspira znajdzie wnikliwy słuchacz wszystkie namiętności i intrygi, które od początku świata nurtowały i nurtować będą ludzkość, jako nieuniknione promotory życia człowieka. A choć utwory tego największego w dziejach teatru dramaturga, tak odległego od nas, że aż spowitego w tajemnicze mgły legendy, powstały w tak odrębnych i jakżeż dawnych cza-sach, nie utraciły przecież nic ze swej aktualności i wiecznej prawdy psychologicznej, którą im genjusz Szekspira nadał. Naturalnie, że są w tych tragediach pewne rzeczy, choćby w Otellu naprzykład, które swą prymitywnością nasuwają się uwadze wyrafinowanej umysłowości współczesnego widza, wywołując niekiedy uśmiech zdziwienia, choćby przy rozważaniu dziecinnej psychologji Otella i Desdemony, co właśnie czyni ich tak bezradnymi w zawikłaniach uczuciowych konfliktów, lecz co zarazem dzięki innym genjalnym cechom talentu Szekspira, nabiera prawdopodobieństwa psychologicznej rze