"Operetko, co z tobą, cóż więc mam robić, jakie sposoby wymyślić, żeby twoje worki przemówiły głosem Historii?... Niespodziane, ironiczne, zjadliwe wichry - gromy i nagłe urywające się śpiewy - tańce. Teatr to rzecz zdradliwa, kusi zwięzłością, o ileż łatwiej zdawałoby się dobrnąć do końca ze sztuką niż z wielostronicową powieścią! Ale gdy raz dasz się wciągnąć we wszystkie zasadzki tej formy, obmierzłej - nieporęcznej, sztywnej, przestarzałej - gdy wyobraźnia poczuje się przywalona ciężarem ludzi na scenie, tą niezgrabnością "prawdziwego" człowieka, od którego trzeszczą deski podłogi, gdy pojmiesz, że trzeba ci ten ciężar uskrzydlić, zamienić w znak, w bajkę, w sztukę, to wtedy jedna za drugą wersja idzie do kosza i ten kilkuaktowy drobiazg zaczyna nabrzmiewać miesiącami twojego życia" - pisał Witold Gombrowicz w "Dzienniku".

Po "Operetkę" Witolda Gombrowicza chętnie sięgają twórcy naszego teatru. Jedne z najwybitniejszych inscenizacji stworzyli przed laty Kazimierz Dejmek w łódzkim Teatrze Nowym i Maciej Prus w warszawskim Teatrze Dramatycznym. W 2000 roku autorską wersję tego utworu zaproponował Jerzy Grzegorzewski na scenie narodowej. Spektakl wzbudził duże zainteresowanie i grany jest z powodzeniem do dziś. Na podstawie tamtej wersji Jerzy Grzegorzewski w końcu kwietnia zrealizował przedstawienie telewizyjne. W obsadzie m.in. Beata Fudalej i Igor Przegrodzki jako książęta Himalaj, Ignacy Gogolewski jako hrabia Szarm, Wojciech Malajkat jako Mistrz Fior, Jacek Różański jako baron Firulet oraz Paulina Kinaszewska jako Albertynka. Scenografię przygotowała Barbara Hanicka, muzykę skomponował Stanisław Radwan. - "Operetka" to moje pierwsze spotkanie z Gombrowiczem i teatrem Jerzego Grzegorzewskiego - mówi Ignacy Gogolewski. - Spotkanie, które w sposób znaczący zmieniło moją d