Którejś umajonej niedzieli opuść miasto. Wstań i idź. Kierunek obojętny. Tuż za ro­gatkami trafisz niechybnie na wieś jakąś lub miasteczko. Teraz pomódl się o odrobinę szczęścia. Jeśli będzie ci dane - wkroczysz w nieuleczalnie prowincjonalny światek niedzielne­go odpustu. Wiedz, że teraz musisz być niezłomny jak opoka. Nie daj skusić się na żałosnego, taniego jak barszcz, ogórka kiszonego, nie graj w trzy karty z zieloną tresowaną małpką, ani też, broń Boże, nie zer­kaj tęsknie na gipsową podobiznę ukochanego King-Konga - to na pew­no nie jest on. Przejdź dumnie mi­mo. Odszukaj kupca od dmuchanych baloników. Wybierz którykolwiek, na chybił trafił - nie o konkret cho­dzi, ale o zasadę. Rzecz w tym - nie jaki balon, a w tym -że balon. Teraz możesz już przystąpić do bo­skiego procederu pompowania. W zacisznym lepiej miejscu - szkoda bowiem, żeby wiejska dzia­twa dworowała sobie z ciebie - chwyć zębami ustnik balonu i - by nie p