9 kwietnia mija pięć lat od śmierci Jerzego Grzegorzewskiego, wielkiego artysty teatru, dyrektora Teatru Narodowego w latach 1997-2003. Z okazji rocznicy Teatr Narodowy przygotował publikację analizującą program tej dyrekcji, sformułowany jako "Dom Wyspiańskiego". W wydawnictwie - obok głosu samego Grzegorzewskiego - zostały opublikowane teksty bliskich współpracowniczek Grzegorzewskiego: Ewy Bułhak i Anety Pawlak. Książka jest bogato ilustrowana zdjęciami z przedstawień w reżyserii artysty.
Nie widać obecnie specjalnego uwielbienia dla legendy Wyspiańskiego, nie licząc historyków teatru i literatury. Wielu nazywa go grafomanem, nawet autorytety głoszą, że należy go odłożyć, bo do niczego nie pasuje. Dzisiaj prowokacja polega na czymś odwrotnym, na tym, by stać przy Wyspiańskim. [] To największy geniusz teatru. Niewiarygodna wyobraźnia. Jak się czyta instrukcje reżyserskie, didaskalia, to ma się wgląd w wymiar wielkości. Jerzy Grzegorzewski Teatr Narodowy stał się Domem Wyspiańskiego, czyli miejscem, w którym obowiązuje wyznaczona przez Wyspiańskiego miara. Artysta ustanowił ją, kiedy w czasach gwałtownego rozliczenia ze sztuką dziewiętnastowieczną i kultu czystej sztuki postawił sobie zadanie przewyższające przeznaczenie indywidualnego talentu. Skala tego zadania pochodziła ze świadomości wyzwania: Wyspiański rozumiał, iż należy myśleć nie tylko o tym, co zostało utracone, ale również o tym, co musi zostać oc