EN

26.06.1960 Wersja do druku

Człowiek w metafizycznej pustce

TEATR Dramatyczny m.st. Warszawy wystawił utwór Sartre'a "Diabeł i Pan Bóg" w starannej reżyserii, pięknej oprawie scenograficznej. Wydarzeniem sezonu teatralnego jest kreacja Gustawa Holoubka w roli Goetza. Sztuka jest w pewnym stopniu wykładem sartre'owskiej "odnogi egzystencjalizmu". Ponieważ (jak stwierdził min. Zbigniew Bieńkowski) "egzystencjalizm nie jest systemem, ale metodą interpretacji świata", a metody częściej zmieniają się niż systemy, więc - powiedzmy - jest to sztuka bardzo charakterystyczna dla poglądów Sartre'a w pewnym okresie jego twórczości. Nie można się jednak uwolnić od przekonania, że "Diabeł i Pan Bóg" jakoś bardzo przylega do tej filozofii i że mimo wszystko właśnie w tym utworze autor odkrył najtrwalszą warstwę swego światopoglądu. Nie dyskutuje się z pisarzem, tylko z jego dziełem, i w tym wypadku rzeczywistość dzieła powinna być przedmiotem zainteresowania, co nie oznacza, by widzieć ten utwór w oderwaniu od res

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Człowiek w metafizycznej pustce

Źródło:

Materiał nadesłany

Kierunki nr 25

Autor:

Józef Szczawiński

Data:

26.06.1960

Realizacje repertuarowe