W 1967 roku, w Teatrze No­wym w Poznaniu, Stanis­ław Brejdygant, wy­stawił po raz pierwszy swo­ją adaptację "Idioty" Dostojewskiego. Chociaż od tam­tej premiery minęło już spo­ro lat i spektakli, mam jeszcze w pamięci to przedstawienie. Je­go tajemniczą, pełną pauz i domówień atmosferę. Jego precyzyjne w każdym detalu aktor­stwo. A przede wszystkim wyjqtkowo piękne kostiumy i dekora­cje nieżyjącej od roku Zofii Wierchowicz. Sam Brejdygant także był chyba świadom walorów tego spektaklu, skoro zdecydo­wał się je dwukrotnie jeszcze powtórzyć: w warszawskim Tea­trze Dramatycznym i w Łodzi. A teraz - w Teatrze Bogusławskie­go w Kaliszu. Spektakl kaliski jest jednak nieco inny. Chociaż - jest to chyba ta sama, może tylko nieco skrócona, adaptacja. To samo myślenie teatralne. I zapewne te same, a w każdym razie bardzo do nich podobne, kostiumy i dekoracje. Nie ma tu tylko tej gigan­tycznej sieci z pajęczyn, która dzieliła w poznańskim przeds