EN

23.11.1987 Wersja do druku

Dziady

Istnieje cała biblioteka komentarzy do "Dziadów" Adama Mickiewicza. Z podręczników szkolnych wiadomo każ­demu, że części II i IV, kowieńsko-wileńskie, opublikowane w roku 1823, są manifestem roman­tyzmu, nawrotem do wyobraźni ludowej. Cześć III, drezdeńska z roku 1832, stanowi mesjanistyczne widzenie dziejów Polski i utrwala procesy patriotycznej młodzieży filomackiej, przyjaciół poety, zsyłanych na Sybir. Nie jest łatwo pokazać na sce­nie teatralnej ten nasz narodowy arcydramat - nie tylko z powodu objętości tekstu i liczebności postaci. Przede wszystkim z racji dramaturgicznego rozwichrzenia. Każdy z inscenizatorów musi do­konać interpretacyjnego wyboru - budować spektakl wokół głów­nej idei, której doczytał się w ,,Dziadach"... Grzegorz {#os#2571}Mrówczyński{/#} mistykę i patriotyzm utworu podporządkował uniwersalistycznemu rozumieniu losu człowieka. Przemianom Gustawa w Konrada - z indywi­dualisty w

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Dziady

Źródło:

Materiał nadesłany

Express Poznański

Autor:

Ryszard Danecki

Data:

23.11.1987

Realizacje repertuarowe