Istnieje cała biblioteka komentarzy do "Dziadów" Adama Mickiewicza. Z podręczników szkolnych wiadomo każdemu, że części II i IV, kowieńsko-wileńskie, opublikowane w roku 1823, są manifestem romantyzmu, nawrotem do wyobraźni ludowej. Cześć III, drezdeńska z roku 1832, stanowi mesjanistyczne widzenie dziejów Polski i utrwala procesy patriotycznej młodzieży filomackiej, przyjaciół poety, zsyłanych na Sybir. Nie jest łatwo pokazać na scenie teatralnej ten nasz narodowy arcydramat - nie tylko z powodu objętości tekstu i liczebności postaci. Przede wszystkim z racji dramaturgicznego rozwichrzenia. Każdy z inscenizatorów musi dokonać interpretacyjnego wyboru - budować spektakl wokół głównej idei, której doczytał się w ,,Dziadach"... Grzegorz {#os#2571}Mrówczyński{/#} mistykę i patriotyzm utworu podporządkował uniwersalistycznemu rozumieniu losu człowieka. Przemianom Gustawa w Konrada - z indywidualisty w
Tytuł oryginalny
Dziady
Źródło:
Materiał nadesłany
Express Poznański