Słupski Teatr Dramatyczny: BIESY Fiodora Dostojewskiego w przekładzie Tadeusza Zagórskiego i Zbigniewa Podgórca. Adaptacja i reżyseria: Paweł Nowicki, scenografia: Jorge Reina, muzyka: Tadeusz Woźniak. Premiera 12 VI 1981.

Pod pretekstem uczczenia 100. rocznicy śmierci autora, Słupski Teatr Dramatyczny odważył się na premierę Biesów, prezentując spektakl, który jest raczej wariacją na temat powieści niż jej adaptacją. Paweł Nowicki wypreparował z Biesów jedynie historię spisku. Dwa pozostałe ogniwa powieści: czarny romans o Stawroginie i opowieść o starym Wierchowieńskim pozostały wyraźnie poza zainteresowaniem adaptatora. Pociągnęło to za sobą konieczność wykreślenia wielu ważnych dla, filozofii dzieła postaci. I tak np. brak Lizy Drozdow i jej posępnej śmierci likwiduje problem winy i kary, nieobecność Marii Lebiadkin zubaża adaptację, przekreślając możliwość podjęcia rozważań na temat Boga, ofiary i cierpienia, zaś zredukowanie osoby Stiepana Wierchowieńskiego do roli epizodycznego oryginała uniemożliwia podjęcie dyskusji na temat liberalizmu, z którego przecież wyrośli zaprezentowani przez teatr nihiliści. W zamierzeniu adaptatora miał to być