Sentencją wygłoszoną przez Burgela: "Jakże samobójcze może być szczęście" chciałbym rozpocząć omówienie następ­nej premiery: "Trzech sióstr" Antoniego Czechowa. Sztuka to znaczna i omawiana wielokrotnie. Godzi się jednak przypomnieć, że jest ona obrazkiem z życia mieszczańskiej ro­dziny, która po okresie prosperity przeżywa kryzys. Oto za­łamują się wszystkie życiowe plany czworga rodzeństwa, oto galeria ludzi nieszczęśliwych, którzy wymarzyli sobie zu­pełnie inny świat od istniejącego. Dawniejsze szczęście właśnie, wzbogacane nierealnymi marzeniami, okazało się być zgubne. Bohaterowie "Trzech sióstr" płacą za nie wysoką, niewspółmiernie dużą cenę. "Trzy siostry" są stałą pozycją repertuarową światowego teatru, również w Polsce były wielokrotnie wystawiane, z różnym zresztą powodzeniem. Stąd reżyser Krzysztof {#os#1004}Rościszewski{/#} stanął przed skomplikowanym zadaniem. Możliwość wyboru interpretacji z bogate