Ten utwór Majakowskiego w sześciu aktach "z cyrkiem i fajerwerkiem" okazał się już wystarczająco odporny na działanie czasu. To co w oczach niektórych krytyków początkowo uchodziło za słabość "Łaźni" - dziś stanowi o jej sile i nośności. Majakowski - pisząc tę sztukę - chciał przypomnieć, że teatr jest widowiskiem i jednocześnie chciał uczynić ze sceny publicystyczną trybunę. I cel taki osiągnął dzięki celowej kondensacji materiału obserwacyjnego i umiejętności posługiwania się skrótem, metaforą, symbolem. "Łaźnia" jest właśnie teatrem łączącym elementy publicystyki i poetyckiej kreacji. Ale jednocześnie nie w każdej swojej warstwie ta sztuka Majakowskiego zachowała pełną żywotność. Tam, gdzie kończy się komedia satyryczna, a zaczynają się futurologiczne wizje, utwór traci swą energię artystyczną. Dlatego też praca nad "Łaźnią" to nader surowa próba sił, wymagająca od realizatorów zdecydowanego wyboru w sto
Tytuł oryginalny
"Łaźni" akt III i reszta
Źródło:
Materiał nadesłany
Teatr