12 lutego 1956 - Premiera "{#re#24876}Świętej Joanny{/#}" w Starym Teatrze w Krakowie. Inscenizacja i reżyseria Władysław {#os#16002}Krzemiński{/#}, scenografia Tadeusz {#os#5966}Kantor{/#}. W rolach głównych: Maria {#os#6270}Kościałkowska{/#} i Leszek {#os#2060}Herdegen{/#}. Inscenizacja "Świętej Joanny" [na scenie Teatru Poezji], nasuwając w różnych punktach materiał do dyskusji, jest jednak na pewno poważnym wkładem w naszą obecną twórczość teatralną, jest przedstawieniem, jak to się mówi, z prawdziwego zdarzenia. Wyraz całości determinuje przede wszystkim scenografia, która w sposób zdecydowany sugeruje kierunek i myśl konstrukcyjną spektaklu. Jej nurt zasadniczy wyrażają trzy nadnaturalnej wielkości figury plastyczne - symboliczne wyobrażenia trzech potęg: kościoła, monarchii i rycerstwa. Te monumentalne, łatwo czytelne poprzez swe emblematy (pastorał, berło, tarcza) a przy tym ciekawie rozwiązane w kolorze i fakturze bryły, umieszczone