Teatr Współczesny w Szczecinie: KOMICZNA SIŁA Alana Ayckbourna. Przekład: Małgorzata Semil. Reżyseria: Anna Augustynowicz, scenografia: Marek Braun, kostiumy: Wanda Kowalska, muzyka: Jacek Wierzchowski, reżyseria światła: Krzysztof Sendke. Polska prapremiera 7 III 2003.

Mimo że nazwisko autora i tytuł sztuki (Komiczna siła) wiele obiecują zwolennikom beztroskiego śmiechu, w spektaklu Teatru Współczesnego więcej jest teoretycznych rozważań na temat tajników komedii niż "siły komicznej" w akcji. Być może wymagania, które Ayckbourn stawia twórcom teatru, są zbyt karkołomne. Artysta musi zainteresować i rozbawić widzów wcielając się w postać miernego aktora (maszyny do grania) albo rozśmieszyć tym, że gag się nie udał. Występujący w scenach w telewizyjnym studiu aktorzy biorą sobie zbytnio do serca kwestię aktoidki - "ludzie nie rozmawiają" - i zamiast ze sobą, grają obok siebie lub wprost do widowni. Z obawy, że śmiech może zagłuszyć przekaz myślowy, lub żeby nie kopać leżącego (operę mydlaną) albo nie być posądzonym o "granie kubłami", aktorzy z "planu filmowego" unikają przerysowań. Nic dziwnego, że obserwujący ich poczynania reżyser (Jacek Polaczek) - buntownik na emeryturze - gra faceta śmie