Przeniesienie genialnej ko­medii Gogola na mały ekran jest zadaniem kar­kołomnym. Podjął się go Jerzy {#os#1295}Gruza{/#}. Atuty miał znakomite: świetną pracę kamer, pozwala­jących nam oglądać przedsta­wienie i jego bohaterów z róż­nych perspektyw i ujęć, co jest w teatrze żywego planu niemożliwe. Gruza czuje specyfikę te­atru telewizji, zna wszystkie je­go możliwości i umie się nimi posługiwać. W dodatku miał do dyspozycji wspaniałą obsadę: Tadeusz {#os#1012}Łomnicki{/#} w roli Horodniczego, niezapomniany szcze­gólnie w końcowej scenie przedstawienia, w wielkim, tra­gicznym monologu o siwym wałachu; Piotr {#os#1023}Fronczewski{/#}, jako pełen wdzięku Chlestakow, prze­pyszna Anna {#os#1181}Seniuk{/#} (Harodniczyna) i zabawna Joanna {#os#316}Szczepkowska{/#} w roli jej córki; {#os#1296}Wojciech Pszoniak{/#} (Dobczyński), tworzący z tej niewielkiej lecz jakże ważnej roli małe arcydziełko kunsztu scenicznego i cała galeria bardzo dobryc