Nie bez powodu uważa się "Szewców" za najbardziej dojrzałe i najlepsze dzieło sceniczne Stanisława Ignacego Witkiewicza. Z przerwami pracował nad nim bez mała 7 lat. Jak na mistrza czystej formy Witkacy napisał dramat wyjątkowo czytelny, przejrzysty. Opowiada (jeśli można w kreowanym przez mistrza absurdu i nonsensu świecie użyć tego słowa) w "Szewcach" historię trzech rewolucji - pierwsza umownie nazwana może być faszystowską, druga - komunistyczną i trzecia będąca definitywnym końcem wszelkich ideologii - to rewolucja technokratyczna. Jak wszyscy pamiętają, ten ostatni wielki przełom ludzkości symbolizuje Hiperrobociarz - człowiek nowej generacji. I trzeba naprawdę wielkiego geniuszu by tak precyzyjnie i syntetycznie przewidzieć rewolucje, jakie przeżyliśmy (oj, przeżyliśmy) w XX wieku. Witkacy najtrafniej uchwycił przejście od faszyzmu do komunizmu. Prokurator Robert Scurvy i jego "Dziarscy Chłopcy" symbolizują właśnie faszyzm, zaś mistrz sz