"Dziady" Adama Mickiewicza w reżyserii Konrada {#os#6236}Swinarskiego{/#} należą do najważniejszych przedstawień w powojennej historii pol­skiego teatru. Ich premiera odbyła się w 1973 roku. Spektakl był ważny zarówno ze względu na odczytanie na nowo tekstu tego arcydramatu, jak i jego formę teatralną. Swinarski sprzeciwiał się in­terpretowaniu "Dziadów" jako "mszy żałobnej za wolność narodu". Chciał wydobyć z tego dramatu romantycznego znaczenia najszer­sze, najbardziej uniwersalne, przede wszystkim protest i przeciwstawienie się niewoli w każdej jej postaci, tak narodowej, politycz­nej, jak i społecznej. Swinarski miał wielką wyobraźnię teatralną, wy­kraczającą poza tradycyjnie rozumianą scenę. Krakowskie przedsta­wienie rozpoczyna się już w szatni. Widzowie formują orszak pro­cesji i powoli rozpoczynają wędrówkę wśród żebraków, zawodzących kobiet wiejskich i chłopów. Publiczność uczestniczy w obrzędzie dziadów, czuje wybuchy