To już czwarta {#os#2589}Wajdy{/#} inscenizacja "Hamleta"; podkreślono ten fakt na afi­szu, nadając spektaklowi tytuł "Ham­let IV". W tym dynastycznym ciągu nie pierwszy raz odwołał się Wajda do "Studium o Hamlecie" Wyspiań­skiego. Piękna, młodopolska inter­pretacja arcydzieła Szekspira była podstawą "Hamleta I", przygotowa­nego w roku 1960 w Teatrze Wybrze­że w Gdańsku; wpływ lektury Wys­piańskiego znać było w oprawie deko­racyjnej i ujęciu postaci Hamleta. "Hamlet II", zrealizowany w roku 1981 na wawelskim dziedzińcu, odwoływał się do innego pomysłu Wyspiańskiego, sugerującego, by Wawel uczy­nić rodzinnym zamkiem Hamleta, El­synorem. Przy okazji "Hamleta IV" najważ­niejsza dla Wajdy okazała się wydo­byta przez Wyspiańskiego opozycja między dawnym i nowym teatrem. Wedle tej koncepcji, książę Hamlet - prawowity następca tronu, odep­chnięty przez uzurpatora i zobowiąza­ny do zemsty przez zamordowanych krewnych - był stereotypową