Obecna inscenizacja "Hamle­ta" zaprezentowana w Warsza­wie przez zespół krakowskie­go Starego Teatru w ramach Teatru Rzeczypospolitej, jest już czwartym zmierzeniem się Andrzeja {#os#2589}Wajdy{/#} z arcydramatem Szekspira. Czwartym i oryginalnym. Oryginalnym w sferze koncepcji inscenizacyjnej, a nie z racji powierzenia roli Hamleta kobiecie. Hamlet grany przez kobietę nie stano­wi wszak specjalnego novum w dziejach inscenizacji tego dramatu rolę Hamleta grywa­ły przecież aktorki. Rzecz w tym, że Wajda umieścił wi­downię w garderobie aktorskiej, tam bowiem rozgrywa się ak­cja "Hamleta". Scena teatru podzielona jest na dwie części, jedną z nich stanowi właśnie garderoba (to­aletka z leżącym nań egzem­plarzem sztuki, kanapa, taboret, fotel, no i my, widownia). I to jest pierwszy plan. Pozo­stała część to tradycyjna sce­na teatralna wykorzystana tu jako drugi plan (tam gra się to, co jest wyłącznie teatrem w tym przedstawieniu; a więc intrygę pol