Świat Burzy jest całkowicie konwencjonalny. Da się on podzielić dość wyraźnie na dwie części: dobrą i złą, świat szlachetności i świat występku. W metaforycznym skrócie określenia: ,,stroma Ariela" i "strona Kalibana" stały się niejako obiegową formułą wartościującą. Jak w średniowiecznym moralitecie. Bo Burza jest przede wszystkim moralitetem. Ariel i Kaliban zaś to jakby symbole czystego ducha i zupełnej zwierzęcości. W dramatycznych zmaganiach tych dwu istot można doszukać się obrazu sprzeczności, targających losami ludzi. Ale gdzież w takim razie miejsce Prospera? Jaką funkcję wyznacza mu Szekspir? Trudno pominąć najbardziej osobiste akcenty w monologach mędrca. Przemawia przez nie, Opok mądrości, gorycz doświadczeń człowieka, stojącego u kresu życia i spoglądającego smętnym wzrokiem za siebie. Trudno: jednak słowa Prospera traktować jedynie jako spowiedź poety. Podobnie jak nie można w nim widzieć tylko skrzywdzonego ksi
Tytuł oryginalny
Po "Burzy"
Źródło:
Materiał nadesłany
Teatr nr 10