EN

29.03.1970 Wersja do druku

Warszawskie premiery

Ma głosy oburzenia i sprzeciwu pada najczęściej odpowiedź obrońców: ale teatr jest zapełniony, i to głównie młodzieżą. Argument niekiedy słuszny, tu demagogiczny, Bo nie jest trudno inscenizatorowi zwabić do teatru młodocianą widownię, postawiwszy się w roli obrazoburcy polskiej literatury romantycznej (przecież to ciekawsze niż lekcje), zaprosiwszy na przynętę znany zespół muzyczny Kurylewicza, każąc Kordianowi biegać, tańczyć, śpiewać z mikrofonem na estradzie, na wzór ubóstwianych przez nastolatków gwiazd piosenkarskich ze studenckich kabaretów. A jeszcze akrobacje na drabinie, tyle hecy! Zaś w gablocie reklamowej spory fotos ze sceną kobiecego negliżu. Więc jest widownia. Przygotowując obecną inscenizację "Kordiana" Adam Hanuszkiewicz musiał przewidywać dezaprobatę dużej części publiczności. Wydaje się, że szokowanie odbiorców, wywoływanie gorących sporów, sprawia mu satysfakcję. Stosuje to bowiem dość systematycznie od daw

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Warszawskie premiery

Źródło:

Materiał nadesłany

Tygodnik Powszechny nr 13

Autor:

Zofia Jasińska

Data:

29.03.1970

Realizacje repertuarowe