Zaczynać w teatrze od Kochano­wskiego, jest to pomysł trochę wariacki. No, ale tak zaczął An­drzej {#os#6533}Witkowski{/#} swoją dyrekturę w białostockim Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki. Oczywiście, nie liczę odziedziczonych przez niego inscenizacji różnych komedii kostiu­mowych, na które, mimo kilku okazji, nie wybrałem się, głównie dlatego, że krążyły one po Białostocczyźnie już przed laty, kiedy jeździłem tu tylko na ryby. Afisz jednej z nich spotka­łem ostatnio, przed dwoma miesiąca­mi. Ten sam afisz, ten sam teatr, takie samo prowincjonalne granie jak w za­stygłym śnie. Ale sen się skończył, nastąpiło przebudzenie. Właściwie prawdziwy początek robót Witkowskiego w Białymstoku, to częś­ciowe rozwalenie budynku teatralnego, ale że o tym pisano już trochę da­ruję sobie ten konstruktywistyczny wą­tek, pozostając przy oświadczeniu, że w moim przekonaniu Ąndrzej Witkowski w demolowaniu sztuki teatralnej polskiej