Przed kilku laty bardzo żywy oddźwięk u telewidzów wywołał spektakl zatytułowany: "Drewniany talerz", według Edmunda Morrisa, w reżyserii Jana Bratkowskiego. Wspaniała kreacja Kazimierza Opalińskiego uwypukliła naczelny problem tej sztuki. Było nim zagadnienie goryczy starości w środowisku nastawionym konsumpcyjnie i oceniającym człowieka z całą bezwzględnością, jedynie na podstawie jego produktywności. Widowisko to z pewnością odżyje w pamięci widzów, gdy oglądać dziś będą - przygotowany przez Redakcję Małych Form Teatralnych - spektakl: "Kundel" Stanisława Stampila. Wspólną płaszczyznę obu tych widowisk stanowi splot zagadnień składających się na niełatwe problemy tego etapu życia, który - nie zawsze słusznie - nazywa się "złotym wiekiem". Oczywiście realia środowiskowe, społeczne i obyczajowe dzielą oba spektakle. Inna też jest teza "Kundla". .Tego autor przedstawia w miarę typową sytuację jakiegoś bliżej nieokreślone