NIE po raz pierwszy pojawia się w twórczości Stanisława Grochowiaka motyw okupacyjny - z jego dzieł dramatycznych przypomnijmy tu "Partitę na instrument drewniany" i "Szachy", z innych apokryficznego "Trismusa" i album komentarzy poetyckich "Totentanz in Polen". Również w najnowszej jego sztuce "Po tamtej stronie świec", wystawionej przez Teatr Polski, pojawiają się realia okupacji - jako tło dla zdarzenia, którego wymowa ma charakter ogólniejszy, nieledwie ponadczasowy. Stają oto na wprost siebie dwaj ludzie. Pierwszy, Aber, jest przedstawicielem hitlerowskiej elity intelektualnej i politycznej, drugi, Czako, przedstawicielem elity polskiej. Pierwszy jest szefem Gestapo, ma władzę, drugi jest więźniem. Pierwszy wiej że fizyczne unicestwienie przeciwnika, nie nastręcza trudności, ale rozumie również, że seryjne produkowanie męczenników nie służy zbyt dobrze jego sprawie: ideałem byłoby więc raczej moralne unicestwienie więźnia, którego nie złamały