Niedawno pisałem o pokazanej w Warszawie dwadzieścia lat po prapremierze - "Policji" Mrożka. O słynnym debiucie i sztuce, która była mało grana, istniała w literaturze, ale pozostawała właściwie poza teatrem. Teatry bardzo dużo grają Mrożka, jednakże jego pierwsza próba dramatyczna zdaje się wciąż mieć charakter raczej inicjalny - wywodzi się z niej przecież cała późniejsza twórczość autora "Tanga", ale nawet po ponownym jej obejrzeniu na scenie - wydaje się wydarzeniem sprzed lat. Inaczej ma się zupełnie sprawa z debiutem Różewicza. "Kartotekę" w roku 1960 zaprezentowano nieśmiało, w Sali Prób Warszawskiego Teatru Dramatycznego mieszczącej zaledwie 170 widzów. "Kartoteka" wydawała się wtedy dramatem "dziwnym", "trudnym", dziwniejszym niż wcześniej pokazane w tymże teatrze sztuki Witkacego. Przedstawienie reżyserowane przez Laskowską, w scenografii Kosińskiego miało ogromne powodzenie, "Kartoteka" w ciągu dwudziestu blisko lat wciąż w