,,Na dnie" Gorkiego ma bogatą tradycję wystawień na scenach polskich. Po wojnie dziesięciokrotnie wystawiano ten dramat i kilka tych inscenizacji trwale zapisało się w dziejach teatrów, jako osiągnięcia reżyserskie i aktorskie. Ciekawy jednak wydaje się fakt, że na dziesięć wystawień powojennych aż sześć przypada na czasy zupełnie niedawne, bo lata sześćdziesiąte i początek siedemdziesiątych. Można więc powiedzieć, że w ostatnim dziesięcioleciu je-steśmy świadkami wzrostu zainteresowania Gorkim i jego czołowym osiągnięciem literackim. "Na dnie" jest przede wszystkim dramatem postaci. Dom noclegowy Kostylowa skupia galerię ludzi przegranych, wyrzuconych na margines społeczeństwa, z trudem utrzymujących się na powierzchni czysto biologicznej egzystencji. Ze swoich młodzieńczych wędrówek znał Gorki te wspaniałe typy nędzarzy, alkoholików, wykolejeńców - i musiał znać ich dobrze, skoro z taką prawdą oddał w ,,Na dnie" nie tylko ich ch