"Historya o chwalebnym zmartwychwstaniu Pańskim, ze czterech św. Ewangelistów zebrana, a wierszykami spisana przez księdza Mikołaja z Wilkowiecka, zakonnika częstochowskiego'' jest najstarszym zachowanym w literaturze staropolskiej misterium rezurekcyjnym. Choć pochodzi z ostatniej ćwierci XVI stulecia, utwór swoim charakterem i klimatem, poetyką i stylistyką mieści się raczej w średniowiecznych aniżeli renesansowych tradycjach. Jest to więc staroć, jakich niewiele przetrwało do naszych czasów. Z jednej strony - skarb prawdziwy, z drugiej zaś - dzieło nie pozbawione teatralnej i literackiej naiwności, rozbrzmiewające częstochowskimi rymami, często inaczej wzruszające, niźli to zamierzał autor, a nieraz prowokujące w niestosownych miejscach śmiech, tyle że przyjazny, wspierany niejakim roztkliwieniem. Obcowanie z tym dramatem - zwłaszcza poprzez tradycję, którą swoimi inscenizacjami zbudował Kazimierz Dejmek - ma smak niezwykłej kulturowej przygody