Niepokoi ten "Gościnny wystąp". Gdyby nie dobrzy znajomi - Pracz, Stanisławski i Burakowska - trudno byłoby uwierzyć, oglądając pierwszą część tego "widowiska, muzyczno-satyrycznego", że jest się w STS. Na dwanaście "numerów" - zaledwie trzy o tym przypominają: piosenka A. Mandaliana z muzyką E. Pałłasza "Do widzenia pacynki" śpiewana przez Elżbietę Burakowską (jakoś gorzej tym razem z dykcją a są też pierwsze sygnały niedobrej maniery estradowej), pierwsza seria "Cyrku piosenek" A. Osieckiej z muz. W. Solarza (przede wszystkim dzięki pozyskanej dla teatru, doskonalej głosowo i aktorsko Annie Prucnal oraz mocne i ostre "Pokolenia" A. Jareckiego z muzyką M. Małeckiego (w wykonaniu całego zespołu). Pozostałe "numery" są z pogranicza amatorskiej rewii. Znacznie lepiej jest w drugiej części, rozpoczynającej się drugą serią "Cyrku piosenek". Ale ten stary, dobry STS dochodzi do głosu przede wszystkim w satyrycznej piosence J. Stanisławskiego (i