Jeden ze znanych krytyków teatralnych, recenzując spektakl Teatru 13 Rzędów, wyraził wątpliwość, czy Opole jest właściwym miejscem dla tego rodzaju eksperymentalnej sceny, czy ma ona tutaj rację bytu. To samo pytanie nieraz już padało z różnych ust także w Opolu. Jerzy {#os#10275}Grotowski{/#}, na pewno zdolny i inteligentny reżyser, postawił sobie ambitny cel: stwo­rzenie nowej formy teatru, która byłaby niejako syntezą wszelkich możliwych gatunków i rodzajów sztuki teatralnej w jej rozwoju historycznym - od starożytnych obrzędów religijnych po współ­czesną awangardę - i geografi­cznym - od dalekiego Orientu po Europę. Mówiąc własnymi sło­wami Grotowskiego, poszukuje on absolutu teatralności, a więc tego, co nie jest naśladowaniem życia, ilustrowaniem literatury, ale doprowadzoną do skrajności grą w umowność. Ku celowi temu zmierza Grotowski krok po kro­ku, łamiąc systematycznie wszy­stkie utarte konwencje. Każda je­go insceniz