19 października 1926 w Teatrze Polskim w Warszawie odbyła się premiera "Dziejów grzechu" Żeromskiego w "układzie dramatycznym" i inscenizacji Leona {#os#7466}Schillera{/#}. Schiller zastosował metodę i estetykę kina do widowiska teatralnego - montowanie z wielu sekwencji, planów i miejsc akcji. Frycz wprowadził typ dekoracji trójwymiarowej, odtąd obowiązujących, przyczyniając się do rozbudzenia zainteresowania stroną wizualną widowiska. Po premierze wywiązała się żywa polemika - część krytyki uznała spektakl za skandal obyczajowy. Młodzież prawicowa kilkakrotnie usiłowała zerwać spektakl. "Między Grzymałą-Siedleckim, protestującym przeciwko wystawieniu "Dziejów grzechu" (nazywając zniżką cywilizacyjną, jaką jest niewątpliwie możliwość pokazania tego, co widzieliśmy) a Boyem rozgorzała jedna z kolejnych polemik". W tamtych latach żywot przedstawień nie bywał zbyt długi. Przekroczenie trzydziestu spektakli uważano za sukces, pięćd