Krochmalone obrusy i ładna zastawa nie są gwarancją rodzinnego szczęścia. O tym napisano wiele opasłych tomów. Nowa sztuka w Teatrze Polskim w Byd­goszczy mówi jednak więcej: ludzie nie rozmawiają o rodzinnych tragediach. I to, w gruncie rzeczy, jest prawdziwą tragedią. "Jesień, zima" Larsa Norena pokazu­je rodzinę, gdzie wszystko poszło źle: oj­ciec - lekarz z prywatną praktyką upija się wieczorami, matka chciała kiedyś po­rzucić męża dla prawdziwej miłości, ale nigdy się na to nie zdecydowała. Starsza córka - nowoczesna sekretarka, zapra­cowana i bogata Ewa - nie może zajść w ciążę i mówi o sobie, że jest chodzą­cym grobem. Młodsza Ann - nie ma za co żyć, nie udają się jej związki, więc właściwie sama wychowuje znerwico­wanego syna. Poznajemy ich w czasie niedzielne­go obiadu. Nikt nie chce poruszać drażliwych kwestii. Nikt - poza Ann. To ona drąży, co tak naprawdę się stało. Dlaczego jej dom był i jest nieszczęśli­w