Pani, która mnie kiedyś, ach jak dawno temu, uczyła sposobem domowym francuskiego - uwielbiała Rostanda. Pani była cała sprzed tamtej wojny, cała to znaczy we wszystkich swoich upodobaniach estetycznych i literackich miłościach kierowała się magiczną datą wojny. Edmond Rostand urodzony w roku 1868 zmarł dokładnie w roku 1918. Premiery dwu jego najgłośniejszych sztuk przypadły na lata młodości mojej madame. "Cyrano de Bagerac" został napisany w r. 1897 zaś ,,Orlątko" w 1900 roku. Wszystko się przeto zgadzało. Rostand nie zhańbił się życiem apres quatorze, te cztery lata można mu było jakoś wybaczyć (z powodu wojny) natomiast we wspomnieniach madame pojawienie się najgłośniejszych dzieł poetyckich Rostanda sprzęgło się nierozłącznie z latami jej młodości. Ofiarą tych literackich amorów, w swoim czasie nienawidzonej, kochanej teraz tak francuzicy padło moje dzieciństwo sponiewierane wkuwaniem na pamięć co celniejszych fragmentów "Cyrana"