Spektakl ten jest bar­dzo ważny. Zarówno ci mniej liczni, których Czechow nuży, jak i ci liczniejsi, których za­chwyca lub przynajmniej bawi mogą w tym przedstawieniu zasmako­wać. Jan {#os#7130}Świderski{/#} wycyze­lował postać profesora, Aleksandra {#os#707}Śląska{/#} nie­konwencjonalnie pogłę­biła postać jego młodej żony Heleny, Elżbieta {#os#306}Kępińska{/#} łączy rysunek zewnętrzny z portretem psychologicznym jego córki z pierwszego mał­żeństwa, Halina {#os#3214}Kossobudzka{/#} jest aż demo­niczna w roli jej babki, indywidualnie, twórczo, Gustaw {#os#27}Holoubek{/#} bardzo nawet zaskakująco traktujący postać wujaszka Wani, czyli po polsku po prostu Jasia, albo Iwasia, Krzysztof {#os#236}Cha­miec{/#}, z wielką dyskrecją czechowską grający pro­wincjonalnego lekarza i idealistę, Jan {#os#1182}Matyjaszkiewicz{/#} przedstawiający jaskrawiej Tieliegina, zu­bożałego ziemianina, Hanna {#os#5501}Skarżanka{/#} w transformacji scenicznej,