Mija ćwierćwiecze od powstania "Kartoteki" Tadeusza Różewicza, a dramat ten nadal jest jednym z najczęściej reali­zowanych. Najnowszą inscenizację tj sztuki zaprezentował Teatr Powszechny w Warszawie. Rodzi się refleksja tycząca aktualności "Kartoteki". No, bo jak na sztukę historyczną jest za bliska współczesności, zaś jak na współczesną zbyt odle­gła. Jest bowiem rejestracją przeżyć, cierpień i rozczarowań tzw. pokolenia "Kolumbów", pokolenia, które mogło wyarty­kułować swoje doświadczenia dopiero po 56 roku. Utwór jest niejako zapisem rzeczywistości, w której obowiązywały hasła, slogany, komunały. Kiedyś "Kartoteka" - na tle wspólczesnej sobie literatury dramatycznej - stanowiła no­vum, była szczytem awangardy i ekstrawagancji. Dzisiaj niko­go już nie szokuje swą formą, bowiem wchodzenie w teatr otwarty, mamy już dawno za sobą. A zawarty w tekście tzw. element rozliczający lata 50 też nie może być magne­sem dla widza, wsz