1. "Przekracza! Dalej go! Niech przekracza. Uch! Uch! Przekraczaj!"- woła w IV akcie "Iwony, księżniczki Bur­gunda" Król, dopingując syna do zbrodni. Filip jednak nie "przekroczy". Nie zabije Iwony ani jej nie obroni. Na zawsze pozostanie księciem na dworze taty. Inaczej młodzi inscenizatorzy sztuk Witolda Gombro­wicza, którzy, owszem, coraz chętniej "przekraczają" kanoniczne intepretacje dzieł Mistrza. Pytanie tylko, czy go przy tym nie zarzynają? Młodzi reżyserzy zdają się nie dowierzać Gombrowi­czowi. Fascynuje ich przenikliwość jego psychologicz­nych, egzystencjalnych i kulturowych obserwacji, nie­pokoi jednak dość powszechna skłonność do absoluty­zowania diagnoz stawianych przez autora "Pornografii". Po gombrowiczowsku nieufni wobec świata w ogóle, z dystansem rekonstruują świat dramatów Mistrza. Je­dni, jak Anna Augustynowicz czy Jurek Sawka, "spraw­dzają" moc dialektyki Gombrowicza w realiach współ­czesnego technopolu, zdominowanego prz