W czasie przedstawienia "Balu manekinów" na widowni teatru Ateneum rozrzucane są ulotki z wierszami lub "Manifestem w sprawie krytyki artystycznej" z roku 1921, przeznaczonym do odczytania "we wszystkich związkach artystycznych, klubach, zjazdach i organizacjach futurystycznych", a głoszącym samowystarczalność artystów jako t w ó r c ó w , s z e r z y c i e l i i w y z n a w c ó w własnej sztuki. Zarówno manifest, jak i wiersze z tego samego okresu, bardzo zręcznie wkomponowane także w sam tekst dramatyczny, wiążą go bezpośrednio i naocznie z awangardowo-futurystyczną młodością Brunona Jasieńskiego. "Bal manekinów" (1931) zyskuje tło o podwójnym znaczeniu: historyczno-literackim i obyczajowym. To pierwsze nie mniej niż to drugie określa dziś styl epoki i jej smaczki. Demonstracyjna awangardowość "Buta w butonierce" - zbioru będącego debiutem Jasińskiego - jest już tylko znakiem czasu, jak moda prezentowana na manekinach, jak muzyka jazz-bandu.